Ρ.Αποστολίδης-Αναρχία

Ο J.Kerouac για το κενό...

Ο Κέρουακ έστειλε μια επιστολή στην πρώτη του σύζυγο, Έντυ Κέρουακ Πάρκερ,στα τέλη Ιανουαρίου 1957, μια δεκαετία αφότου ο γάμος τους είχε ακυρωθεί. Συμπεριλαμβάνεται στο The Portable Jack Kerouac — ένας εντελώςκαταπληκτικός θησαυρός αδέσποτων ιστοριών του, ποιημάτων, επιστολών καιεκθέσεων πάνω στο Βουδισμό — η επιστολή δεν είναι τίποτα λιγότερο από εξαίσια.

Πορτρέτο του Jack Kerouac από τον Robert Frank

Ο Κέρουακ γράφει:

Έχω πολλά πράγματα να σε διδάξω τώρα, σε περίπτωση που συναντηθούμε ποτέ, όσον αφορά το μήνυμα που μεταδόθηκε σε μένα κάτω από ένα πεύκο στη Βόρεια Καρολίνα μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα με πανσέληνο. Είπε πως Τίποτα Ποτέ δεν Συνέβη, οπότε μη σκας. Είναι όλα σαν ένα όνειρο. Τα πάντα είναι έκσταση, εντός. Απλά δεν το γνωρίζουμε λόγω του σκεπτόμενου μυαλού μας. Αλλά στην πραγματική μας μακάρια ουσία του μυαλού είναι γνωστό πως όλα είναι εντάξει για πάντα και για πάντα και για πάντα. Κλείσε τα μάτια σου, άφησε τα χέρια σου και τις νευρικές απολήξεις να πέσουν, σταμάτα να αναπνές για 3 δευτερόλεπτα, αφουγκράσου τη σιωπή μες στην ψευδαίσθηση του κόσμου, και θα θυμηθείς το μάθημα που ξέχασες, που διδάχτηκε στους απέραντους γαλαξίες απαλών σύννεφων αμέτρητων κόσμων εδώ και πολύ καιρό κι όχι ακόμα. Είναι όλα ένα απέραντο αφυπνισμένο πράγμα. Εγώ το αποκαλώ χρυσή αιωνιότητα. Είναι τέλεια.

Απηχώντας τη φιλοσοφία του Γουάτς για το θάνατο, ο Κέρουακ θεωρεί την ψευδαίσθηση του στερεού “εαυτού” καθώς αναλογίζεται τη ζωή και το θάνατο των βουνών:

Δε γεννηθήκαμε ποτέ στην πραγματικότητα, δε θα πεθάνουμε ποτέ πραγματικά. Δεν έχει να κάνει με τη φανταστική ιδέα ενός προσωπικού εαυτού, άλλων εαυτών, πολλών εαυτών παντού: Ο εαυτός είναι μονάχα μια ιδέα, μια θνητή ιδέα. Αυτό που περνά μες στα πάντα είναι ένα πράγμα. Είναι ένα όνειρο που ‘χει ήδη τελειώσει. Δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι και για τίποτα να είσαι ευτυχής. Το ξέρω αυτό κοιτάζοντας τα βουνά μήνες συνεχόμενους. Ποτέ δεν δείχνουν καμιά έκφραση, είναι σα κενός χώρος.Νομίζεις πως η κενότητα του χώρου θα αποσυντεθεί ποτέ; Τα βουνά θα αποσυντεθούν, αλλά η κενότητα του χώρου, που είναι η μία καθολική ουσία του μυαλού, ο απέραντος κόσμος-του-αφυπνιστή (awakenerhood),κενός και άγρυπνος, ποτέ δεν θα αποσυντεθεί επειδή ποτέ δεν γεννήθηκε.

Κλείνει το γράμμα με ένα από τα ελεύθερης ροής, ασυγκράτητα ποιήματά του:

Ο κόσμος που βλέπεις είναι απλά μια ταινία στο μυαλό σου. 
Οι πέτρες δεν το βλέπουν. 
Ευλόγησον και κάτσε κάτω. 
Συγχώρησε και ξέχασε. 
Εξάσκησε την ευγένεια ολημερίς σ’ όλους 
και θα συνειδητοποιήσεις πως είσαι ήδη 
στον παράδεισο τώρα. 
Αυτή είν’ η ιστορία. 
Αυτό είναι το μήνυμα. 
Κανείς δεν το καταλαβαίνει, 
κανείς δεν ακούει,
τρέχουν όλοι γύρω σαν τα κοτόπουλα με τα κεφάλια κομμένα. 
Θα προσπαθήσω να το διδάξω, αλλά θα 
‘ναι εις μάτην, γι’ αυτό κι εγώ θα 
καταλήξω σε μια καλύβα 
να προσεύχομαι και να ‘μαι 
cool και να τραγουδώ 
δίπλα στην ξυλόσομπά μου 
φτιάχνοντας τηγανίτες.

Το Μηδέν

Το μηδέν παρεισφρέει παντού στη μελέτη της Φύσης. Η άπειρη πυκνότητα της μαύρης τρύπας είναι μια διαίρεση με το μηδέν. Το Big Bang, η δημιουργία από το κενό είναι μια διαίρεση με το μηδέν. Η άπειρη ενέργεια του κενού είναι μια διαίρεση με το μηδέν. Το μηδέν, λοιπόν, είναι πολύ σπουδαίο. Όπως και το [πραγματικό] άπειρο. Ο Seife μας προσφέρει μια εξαιρετική, περιεκτική και προχωρημένη εισαγωγή στο θέμα. Το πρωτότυπο στο βιβλίο είναι πως χτίζει βάζοντας στο κέντρο της πραγμάτευσής του το μηδέν, εκεί που συνήθως είναι το άπειρο, ως πιο εντυπωσιακό. Κι αυτό αποδεικνύεται πολύ παραγωγικό. Δεν ξέρουμε αν έχει δίκιο ο Τ. Σ. Έλιοτ, όταν γράφει: «Αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος/ όχι μ' έναν πάταγο, αλλά μ' ένα λυγμό». Ο Seife, όμως, είναι βέβαιος πως το Σύμπαν ξεκινά και τελειώνει με το μηδέν.